Η Διάδραση της Αντιφιλητικής Αγάπης

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη Θεολόγου – Φιλολόγου,
ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

 Κάθε φορά, ενθυμούμαι αμυδρά, όταν ο αδυσώπητος μόρος και ο κωκυτός έπλητταν τον εγωκεντρισμό μου και την συνειδησιακή μου πληρότητα, κατέφευγα νωχελικά και ως νεμεσητός παραδινόμουν στην αυτοθέλητη μόνωση και περισυλλογή.

Τί ησυχία τότε! Όταν ήμουν μικρός, η βιβλιοθήκη μου άγγιζε το προσκέφαλό μου, ως θα έλεγε ο Ρίτσος, και μόλις αναζητούσα να χαράξω και νοερά να περιπλανηθώ στον «χωροχρόνο» των ονείρων μου. Πίστευα τότε ότι η αγάπη λογιάζεται ως φυσική αρτεμία, ως προσπάθεια αντιφιλητική και ανθρώπινη και ως σταθερή και κατήκοος αρετή, που διδάχθηκε να αναφεύγει στην επιδερμική και ουτιδανή – στα μάτια μου – συμπόρευση και συνοδοιπορία.