Κατηγορία: ΤΑΔΕ ΕΦΗ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΛΥΚΟΥΔΗΣ
Χέρια που έμαθαν να ικετεύουν…!
Ποιά χέρια Κύριε; Ποιά χέρια ικετευτικά θα προσευχηθούν και απόψε για όλους εκείνους που πονούν και αυτό το βράδυ; Ποιά χέρια θα ατενίσουν προσευχητικά το Ουράνιο υποπόδιό Σου για όσους αρρώστους, φυλακισμένους, πονεμένους, εξαθλιωμένους, άστεγους, πλανημένους, πορωμένους, απομονωμένους, απογοητευμένος και παραγκωνισμένους; Ποιά χέρια Κύριε θα σε ικετεύσουν και αυτό το βράδυ υπέρ της σύμπασας κτίσης; Δέξου Κύριε τους λογισμούς μας, πρόσδεξαι την δέηση και αγωνία μας για όλα τα αδέλφια και παιδιά μας που, δεν έπαψαν, ακόμη ένα βράδυ και πονούν, ακόμη ένα βράδυ και διανυκτερεύον μοναχοί…!
Ο Παράδεισος της Νισύρου
Για εσένα που αγαπάς την απόλυτη μοναχικότητα και μοναξιά! Για εσένα που αγαπάς και αναπαύεσαι στην εκούσια μόνωση! Για εσένα που επενδύεις στο όνειρο και στην εφέστια ενατένιση του Πελάγους, νησιά σαν και αυτό αξίζει να επισκεφθείς, αξίζει να ταξιδέψεις πριν κλείσεις τα μάτια…!
Η Νίσυρος ανήκει στα Δωδεκάνησα και στο νότιο Αιγαίο. Ανάμεσα σε Κω, Τήλο και Αστυπάλαια, περίπου 9 ναυτικά μίλια ανατολικά από το τουρκικό ακρωτήρι, η Νίσυρος με έκταση 41 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 987 κατοίκους (2011) φυλάσσει «Θερμοπύλες» και στέκει αγέρωχη και δεσποτική στη μανία του απέραντου γαλάζιου. Ο Εμπορειός, οι Πάλοι, το Μανδράκι (πρωτεύουσα), τα Νικειά και τα Λουτρά αναμένουν καθέ εξερευνητή και ταξιδιώτη δίπλα τους.
Η Νίσυρος αποτελείται απο ηφαιστειογενή βουνά, με αξιοσημείωτη την «καλδέρα» στο κέντρο του νησιού, μέσα στην οποία διατηρείται ο μεγαλύτερος υδροθερμικός κρατήρας του κόσμου (με διάμετρο 300 μέτρα). Στο νησί υοπάρχουν συνολικά πέντε κρατήρες και η τελευταία έκρηξη ηφαιστείου έλαβε χώρα στα 1888. Παρά ταύτα, ένεκα της ηφαιστειακής δραστηριότητας της νήσου, πολλές είναι οι θερμικές πηγές σε όλη την έκτασή της.
Οι κάτοικοι, κυρίως, ασχολούνται με το ψάρεμα και την αλιεία. Τα έθιμα, η λαογραφία, τα ήθη του τόπου διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στην τρέχουσα καθημερινότητα των κατοίκων της. Το πανηγύρι της Παναγιάς της Σπηλιανής, 15 Αυγούστου, αλήθεια, πόσα έχει να θυμίσει σε καθέναν που ευτύχησε στο παρελθόν να το βιώσει δια ζώσης!
Η Νίσυρος απέχει με πλοίο από το λιμάνι του Πειραια 13 ώρες. Ασφαλώς, κάθε ενδιαφερόμενος δύναται να ανακαλύψει και άλλους πλέον γρήγορους και πρόσφορους τρόπους προσέγγισης και επίσκεψης στο νησί. Η Νίσυρος το αξίζει! Τολμήστε το!
Η τιμή της Φαίδρας (από την ποιητική μου συλλογή που κυκλοφορεί με τίτλο «Αγέλαστοι Άνθρωποι»)
Η Φαίδρα τόν επόθησε τον πρόγονό της πάλαι,
τον Ιππόλυτο τον εύμορφο, τον χιλιοτραγουδισμένο,
μα εκείνος δις αρνήθηκε, τον όρκο να πατήσει,
της μητριάς του δεν ετόλμησε τα μέλη να αγγίξει.
Και ήταν ο θάνατος φρικτός της συζύγου του Θησέα,
γιατί η τιμή προσβλήθηκε, ως έγραψε στο γράμμα,
μα Ο Ιππόλυτος δεν ελησμόνησε να μας υπενθυμίσει,
πως η τιμή κερδίζεται, δεν καταδέχεται να δίδει εξηγήσεις!
Οκτώβριος 2014
Από την ποιητική μου συλλογή που κυκλοφορεί με τίτλο «Αγέλαστοι Άνθρωποι»
Δείτε εδώ:
http://dimitrislikoudis.blogspot.gr/2015/11/blog-post_29.html
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Πόλεμος είναι η αγάπη! Αποδοχή όρων και ορίων, κανόνες και βουβές υποδείξεις ενός παιχνιδιού που συνεχώς αρέσκεσαι να πολεμάς «παίζοντας»…
Πόλεμος είναι η αγάπη! Ακόμη και αν δεν κυνηγάς το τέλος, το έπαθλο αν μπορέσεις ν΄αγνοήσεις! Και δεν κάμνεις τίποτε άλλο παρά να μάχεσαι και ν΄αγαπάς!
Πόλεμος είναι η αγάπη! «Πολεμώ σημαίνει αποδέχομαι τους όρους του παιχνιδιού» έγραφε ο ποιητής! Και έτυχε, σε όσα «παιχνίδια» επολέμησα έως σήμερα, το έπαθλο δεν έχει αξία, να πολεμάς αξίζει, να πολεμάς και ν΄αγροικάς με θράσσος το πέρας του θανάτου.
Πὀλεμος είναι η αγάπη! Και το έπαθλο, αυτό ακριβώς: το έπαθλο είναι ότι μάχεσαι και ξέρεις πως έπαθλο δεν υπάρχει…!
Απο την Ποιητική Συλλογή του Δημητρίου Π. Λυκούδη «Αγέλαστοι Άνθρωποι» που κυκλοφορεί
Νύχτες Αξημέρωτες
Τα βράδια έβλεπα καλύτερα! Όταν πέφτει το σκοτάδι οι άνθρωποι φαίνονται καθαρότεροι, λιγότερο ανέντιμοι, λιγότερο απάνθρωποι ομοιάζουν. Μα έρχονταν νύχτες αξημέρωτες, βασανιστικές, ανελέητες! Και όσο στοχάζεσαι ανθρώπινα και άνθρωπο δε βρίσκεις, οι νύχτες αξημέρωτες ποιούνται…!
Μα είναι και νύχτες ερωτικές, ρομαντικές, καί δαύτες αξημέρωτες! Και ανελέητες μαθές γροικάνε σαν τύχει και σε δουν, σαν τύχει και σού λάχει, το αξημέρωτο το φως να βγεις για να προϋπαντήσεις!
Και είναι και οι νύχτες οι ασήμαντες για τον απανταχού τον κόσμο! Είναι αξημέρωτες, μουντές, ισόβιες, ανάσκητες καί σαν πληγές πονάνε! Καί έτσι έμαθα να ζω, στις νύχτες μου τις αξημέρωτες υπόσχεση και απειλή να κάμνω, μην τύχει και με λυπηθούν και κάνουν για να ξημερώσουν…!
Απο την ποιητική συλλογή του Δημητρίου Π. Λυκούδη «Αγέλαστοι ΄Ανθρωποι» που κυκλοφορεί.
ΝΑ ΧΑΝΟΜΑΙ…
Να χάνομαι, να κουρνιάζω θέλω μέσα στην αγαπητικά ονειρεμένη αγκάλη των αιθέριων προσδοκιών σου. Ποιών προσδοκιών; Ότι μπορώ να ζω μακριά σου μόνο με τη σκέψη σου…! Και όμως! Ήταν τόσα, όλα όσα εκείνα δεν πρόλαβες ν΄ακούσεις…!
Δημήτριος Π. Λυκούδης
L΄ Amour
Είναι και άνθρωποι που κάμνανε την αγάπη μαρτύριο! Θυμήσου πως ξεκίνησαν και δες μαθές, λίγο χρόνο έπειτα, θυμήσου τ΄ αγαπητικά τα λόγια! Είναι μαρτύριο την αξία ¨αγάπη¨ να στοιβάξεις μέσα σε μόνο μια ζωή, μαρτύριο σαν τύχει και αγαπιέσαι!
Ωμοιάζεις μ΄ εκείνον που διαλαλεί στην έρημο! Ω, πόσο αναπαύει η έννοια ¨αγάπη¨ να γροικά, να κιοτεύει μην τύχει και διαβεί παντοπόρος άπορος, μην κάμνει πως ηχεί γλυκόλογα στα ώτα που κωφεύουν!
«Χρέος του ανθρώπου είναι να φωνάζει στην έρημο» εμήνυσε ο λογοτέχνης! Χρέος του ανθρώπου ν΄ αγαπά ισχνά μ΄ ασίγαστα, μονάχος ¨εν τω κόσμω¨ και παντέρημος ¨εν τη ερήμω¨. Σάμπως ήθελε και αυτός να δει σε τέτοια χάλια τα γραπτά του!
Ωμοιάζεις μ΄ εκείνον που διαλαλεί στην έρημο! Λόγο αγάπης φωνασκεί, φοβάται ν΄ ακουστεί καί τρέμει μην ακούσει, τρέμει μην απαντηθεί στο διάβα του άνθρωπος μονάχος, μην κάμνει διαβάτης και σταθεί και αντικρίσει της γύμνιας του τα στήθη!
Μα η αγάπη αντηχεί καθάρια στις ερήμους, εκεί που παντέρημοι οι άνθρωποι εστέκουνε και τα παλαιά θυμούνται. Και προσεύχονται, καί μυκτηρίζουνε τον κόσμο ¨εν τω κόσμω¨, όλους εκείνους που δεν άντεξαν, δεν επρόκαμναν, ν΄ αποκηρύξουν μια ψεύτικη αγάπη!
Δημήτριος Π. Λυκούδης
Απόσπασμα από την τελευταία μου Ποιητική Συλλογή με τίτλο «Αγέλαστοι Άνθρωποι»
http://dimitrislikoudis.blogspot.gr/2015/11/blog-post_29.html
ΚΟΛΠΙΣΚΟΣ ΑΠΑΝΕΜΟΣ
Ωσάν κολπίσκος απάνεμος, καρδιοφρούρητο καταφύγιο έστησα θαρρώ για να σε αποπροσανατολίσω. Σιμά ποθώ, σιμά μου νοιάζομαι να σύρω το σκαρί σου. Μα δεν υπολογίζω μιας, δε ζύγισα ορθά τις θάλασσες του κόσμου. Απανταχού της γης φυσούν , και άμποτε, μη δώσουν και σε πάρουν! Και απόμερα έστεκα ολημερίς και θέριευα, πως τάχα έμαθα λιμάνια να στολίζω…!
Δημήτριος Π. Λυκούδης
Η ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ
Μικρός καταγινόμουν με τη φυσαρμόνικα! Μόνος έμαθα, αλλά έπαιζα καλά, ταξιδιάρικα! Ο ήχος της πάντοτε μέ συνέπαιρνε! Μ΄ έκανε ένα με το φεγγαρόφωτο, μία ροπή, μιά καταλλαγή μαζί του! Απόψε την κρατώ σφιχτά, φοβούμαι ν΄ακουστούν και πάλι οι παλαιές εκείνες θύμησες, οι παλαιές αγάπες και ανδρωθούν και μέ πνίξουν! Ωσάν να σώπασε η φυσαρμόνικά μου! Μα για νέες αγάπες και παντοτεινές, με θέα και υπό την φεγγαρένια θαλπωρή ετούτου του θεάματος, την μελίρρυτη φυσαρμόνικά μου καθώς κρατώ…! Θυμάμαι, δεν έπαψα τραγούδια για αγάπες να σκαρώνω…!
Δημήτριος Π. Λυκούδης
ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ 