Ανυστός Έρωτας

          Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη,

       Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

 

Η ερωτική άελλα διαχέεται ανάμεσα σε δύο και υπάρχει και μετράει τα ξένια και καμώνεται πως ζει, μα ως πάθος στέκεται, όβριμος και αποδομητής. Ο ¨παθιασμένος¨ έρωτας ανάμεσα σε δύο καμώνεται πως ζει, μα δεν υπάρχει,  ¨ Έρωτας¨ ανάμεσα σε δύο δεν υπάρχει, δε χωρεί. Ο ¨ Έρωτας¨ διαφέρει από τον παθιασμένο έρωτα ως ο οαριστής από τον οαρισμό, ως ο υπηρέτης από το ¨υπηρέσιον¨. Ο πρώτος από-φαίνεται, ο δεύτερος δια-φαίνεται. Ο ένας καμώνεται πως λησμονεί, ο έτερος πως δύναται να λησμονήσει! Ο ¨ Έρωτας¨ είναι βουβός, αποφεύγει τους δολερούς ήχους και τα κουδουνοκρούσματα, είναι μοναχικός, μελαγχολικός, τημελής στιβαγμένος στα περιχώματα της τύρσιος, πάμφορος, ανεκδιήγητος, αδιαπόμπευτος. Ο ¨παθιασμένος έρωτας¨ είναι παραβλητός, πάντοτε παράβυστος, εξωπραγματικός, χωρίς πατρίδα και αιδώ, χωρίς ορόσημο και κλέος, άνευ αποδειλίαση εντός του. Ο ¨παθιασμένος έρωτας¨ δε γνωρίζει τρόπο και καιρό να ερωτευτεί, δεν επιθυμεί, υφέλκει φοβισμένος στην ατάραχη καταχνιά του πάθους του και το ροζ του μειδίαμα μεταποιείται άτακτα και άναρχα, στιγμιαία και βιαστικά σε γκρίζο, ντύνεται χρώμα θολό, ως θολά τα πρόσωπα των ¨παθιασμένων αγαπολόγων¨.